Beste vrienden,

Het wordt weer de laatste of voorlaatste keer van de blog voor dit jaar.

Allereerst zie je een foto van een gedeelte van de explorergroep. Een tijdopname gemaakt in het Al Bidda park. We komen weer samen begin januari 2014. Het lukte niet meer dit jaar. Ik had te weinig tijd en Orianne was al in Frankrijk.

De volgende foto is het Woqod tankstation vlak bij mijn appartement. Meestal ga ik boodschappen doen in de city center mall, doch als ik iets vergeten ben, of gewoon limonade of de krant wil, kan ik even daarheen lopen. Woqod heeft een keten benzinestations in Qatar. Doch je moet een beetje nadenken om op tijd te tanken. Je komt niet "zo maar" overal benzinepompen tegen. Ondanks dat ze zo veel olie hebben ja. Wellicht is er nog zo'n overheidsbedrijf, maar het blijft een beperkt aantal stations. Benzine wel tegen 20 cent de liter voor Euro 95. Je kunt ook Euro 90 en en Euro 98 krijgen. Die euro 90 is nog goedkoper natuurlijk.

Ga maar eens een Woqod zoeken in Nederland of België. Neen geen Esso, Shell, BP e.d. hier. Er zijn wel joint ventures met bepaalde van die maatschappijen (Shell en BP geloof ik) voor oliewinning in Dukhan, en met Maersk Oil voor oliewinning voor de kust, doch die verkopen niet lokaal.

Dan verder even inhaken op onlangs gestelde vragen van post sturen en versturen naar Qatar (naar mij). Er is een hoofdpostkantoor met postbussen in het stadscentrum. Daar kun je post laten aankomen en ook versturen. EC Harris, de firma waarvoor ik, via moedermaatschappij Arcadis, werk heeft zo'n postbus. Ook de eigenaar van het gebouw waarin ik woon heeft een postbus. De eigenaar van zo'n postbus moet die post zelf gaan halen en brengen op dat hoofdpostkantoor. Er is geen postbode, zowel niet op de fiets als in de bestelauto. Ik moet dat hoofdpostkantoor nog eens verkennen, is vast heel interessant. Het duurt trouwens wel even eer de post vanuit dat hoofdpostkantoor naar de luchthaven gaat en dan naar Nederland en België... Dat kost trouwens 3 rial porto voor een normale brief, en dat is 60 cent, met air mail mag ik hopen. 

Doch al die appartementen in gebouwen hebben geen brievenbussen en om steeds mijn post via de appartementsgebouw eigenaar te laten aankomen, voel ik ook niet zo veel. Die zit op grote hoeveelheden van anderen ook helemaal niet te wachten! Het is trouwens ook niet zo'n postland. Een overblijfsel uit het verleden toen alles niet echt goed bereikbaar was (geen telefoon, geen radio, geen TV, geen krant en ook geen post). Dat van die ontbrekende adressen waarover ik sprak heeft daar ook heel veel mee te maken. Pas toegekende adressen worden geloof ik nu vooral kadastraal gebruikt of voor hulpdiensten en men hoopt later ook om de weg te vinden. Dat wil overigens niet zeggen dat je niet je hart zou kunnen ophalen aan postzegels van Qatar, die zijn heel fleurrijk, met en zonder emir erop. Misschien worden die dingen vooral verzameld. Wellicht geldt dat ook voor postzegels van de Verenigde Arabische Emiraten, daar was hier laatst een tentoonstelling van. TNT en UPS schijnen hier ook te zijn, ik heb ze echter nog niet in het straatbeeld gezien.

Dan ben ik naar de tentoonstelling geweest van de wat abstracte kunstenaar Damian Hirst. De Wikipedia schrijft het volgende over hem:

Damien Hirst (Bristol, 7 juni 1965) is een Brits kunstenaar. Hij is een van de belangrijkste leden van een groep die later onder de naam Young British Artists (YBA) bekend is geworden. Zijn doorbraak kwam in 1988 tijdens een tentoonstelling genaamd Freeze (bevroren) in een leegstaand Londens havenpand. Deze groep werd bekend door de aankopen van de Britse kunstverzamelaar Charles Saatchi.

Het gaat dus vooral over bollen op grote vlakken (zie het museum zelf), grote collecties medicijnen in RVS kasten, dwarsdoorsneden van dieren, vissen op sterk water in kasten, een mensen- en kinderschedel bedekt met edelstenen en nog wat bizarre dingen. Wel leuk om te zien. Is trouwens voor het eerst dat veel van deze zaken samen worden gebracht in één tentoonstelling. Ook nu weer gratis en dat museum ligt naast het Museum of Islamic Art. De tentoonstelling duurt tot half januari 2014, ik weer niet wat ze erna met het gebouw gaan doen. Het zit immers vol met Hirst bollen.

Verder heb ik nog wat foto's genomen van weer zo'n folly, de theepot. We hadden de koffiepot op de Al Corniche al eens op de foto (je zou trouwens denken dat dat de theepot is), de echte theepot staat bij het Museum of Islamic Art. Er zit van achteren trouwens een deurtje in, het zal mij benieuwen wat er binnen te doen is.

Terug gelopen via de Souq. Je krijgt daar wat gemakkelijker een taxi. Daar stond weer een oldtimer, een Ford pickup. Dat is gewoon een soort wisselende tentoonstelling dat dergelijke oldtimers daar een of meerdere dagen worden geparkeerd. Wellicht vinden de Qatar's achteraf dat ze wat weinig van dat spul bewaard hebben. Dergelijke auto's die tentoongesteld worden hebben natuurlijk wel veel hier rondgereden.

Overmorgen voor kerstverlof naar huis.... Veel indrukken opgedaan. Explorerscouts uit de UK, Libanon, Brazilië, Indonesië, de Filipijnen en Australië. Collega's bij EC Harris en Jacobs uit de UK, Griekenland, Italië, Australië, Nieuw Zeeland, India, Pakistan, de Filipijnen, Afrika, Mexico en Brazilië. Om de landen eens te noemen die ik onthouden heb. In het Midden Oosten komt de hele wereld elkaar tegen....

Wordt ongetwijfeld vervolgd....

National Day in Qatar (18 december 2013).

De datum gaat terug naar 18 december 1868 toen de Qatarse onafhankelijkheid van Bahrein werd bezegeld. Qatar hoorde daarvoor bij Bahrein. Er waren gevechten geweest tussen de bewoners van Bahrein en die van Qatar in Doha en Al Wakra. Na door Engelsen georganiseerde onderhandelingen werd het land formeel onafhankelijk op 18 december 1868. Bij die onderhandelingen speelde de voorvader van de huidige heersende familie, Mohammed Bin Thani een hoofdrol. Hij vertegenwoordigde de Qatarse clans. Het Ottomaanse rijk probeerde nog in 1893 er een douanehuis te vestigen in Doha maar die werden ook verdreven  Aangezien Qatar zichzelf niet goed kon verdedigen werd het een Brits protectoraat tot 1971, toen het definitief onafhankelijk werd.

De National Day begint gewoonlijk rond 8.00 uur in de ochtend met een militaire parade op de Al Corniche. Zeker dit jaar waren er best veel veiligheidsmaatregelen, voor met name de militaire parade. Doha is dan beslist een stuk minder bereikbaar. Ik heb die parade thuis op de televisie bekeken. Er wordt over beide rijrichtingen van de Al Corniche geparadeerd. Het gaat om leger, luchtmacht (Alpha Jet en helicopter) en de marine maakt ook een rondje met enkele korvetten door de baai van Doha, verdere diverse politiemachten in vol ornaat.

Veel troepen in Arabische gewaden, op kamelen, doch ook gewone troepen met gewoon legermaterieel. Het leger zelf opent altijd het gemotoriseerde deel met een kleine eenheid in een Austin Champ jeep en enkele Daimler Ferrett mk.2 scoutcar pantserwagens nog vanuit de Britse tijd. De Champ is immers van 1952 en de Ferretts van rond 1960. Alhoewel er nog meerdere Daimler pantserwagens zijn is de Champ een overgebleven eenling in het leger. Schijnbaar wil men enige historie in de parade laten zien, alhoewel niemand dat echt meteen begrijpt omdat moderne pantserwagens er gelijk achteraan komen. Ertussen vind je ook enkele Landrover series 2, soms met een 25 ponder kanon uit de Tweede Wereldoorlog erachter. Met 4 van die kanonnen werden ook saluutschoten afgegeven. Volgens mij is dat oude materiaal vooral voor de parade 1 keer per jaar bedoeld. Officieren salueren vanuit jaren 50 open Amerikaanse auto’s.

Verder veel Landcruisers van enkele generaties terug, AMX tanks en ook veel moderner materieel. Overigens heeft  de parade elk jaar ongeveer dezelfde opbouw en hetzelfde verloop. Youtube filmpjes van vorige jaren zien er allemaal vrijwel identiek uit en het gaat ook altijd ongeveer hetzelfde. Veel Qatarse gezinnen die op TV in beeld komen.

Later op de dag ben ik op de Al Corniche geweest. Er is een tentoonstelling van Qatar’s future. Het gaat om de visie van Qatar 2030. Er was ook een tijdelijk gebouwtje met modellen van zaken die daarin een rol spelen: de stadions, Qatar Rail met de gewone spoorwegen en de Doha Metro. En verder een 3D animatiefilm hierover. Allemaal erg vrolijk.

Een stukje verder over de Al Corniche gelopen. Er stonden enkele klassieke auto’s opgesteld. Die bleken van het Qatar National Museum te zijn, dat nog niet af is. Er stonden onder andere een Morris Commercial uit 1930 , de eerste auto in Qatar met nummerplaat 1. Die werd door 2 Engelsen gebruikt voor geologisch onderzoek. Verder weer eens een Dodge Power Wagon, schijnbaar zijn al die Power Wagons van bij de oliewinningsvelden bij Dukhan. Datzelfde gold ook voor een “Morris A60” pickup, ook wel zeldzaam in Engeland. Deze is in onze contreien meer bekend als Austin A60. Verder nog versies van de Humber Super Snipe, als pick up en als luxe auto. Studebaker en later Mercedes politieauto stonden er ook. Dan verder een verise van de Landrover series 1. Volgens mij was hij echt van 1950 of 1951 maar er stond een bordje 1947 bij. Toen waren er nog geen Landrovers. Deze is van de Qatarse politie geweest, die ook Austin Champs had. Voor patrouille en verbindingen met afgelegen gebieden en het begin en einde van de ramadan aan te kondigen in afgelegen dorpen. Zoiets staat hier meer dan een week buiten op straat langs de Al Corniche. Regenen doet het niet echt en iedereen laat alles eraan zitten. Later in de Souq ook nog een GMC pickup gezien.

Er konden weer rondvaarten op Dhows worden gemaakt. Het verkeer was trouwens redelijk druk op de Al Corniche die later op de dag weer afgesloten werd. Veel Qatari’s rijden rond in vooral offroad voertuigen die vlaggen in nationale kleuren hebben. Soms met kinderen op het dak of naar buiten hangende mensen. Als afsluiting van de dag in de Souq nog wat gegeten. Terug in de taxi helemaal buitenom in Doha duurde redelijk lang.

 Weekendje weg en scouting!

Vrijdagochtend weer eens  een huurauto gaan halen Henk Heijermans. Op de terugweg gestopt bij de oude haven. Daar wordt de vis die vlak voor de kust wordt gevangen aan land gebracht. Er vaart een motorbootje heen en weer tussen de vissersschepen en het haventje. De kustwateren zijn redelijk schoon en de zaak is niet met trawlers leeggevist. De bakken met vis of losse vis ligt letterlijk op de treden van de haven. Sommige vissen spartelen nog. De keuze is erg uitgebreid. De foto’s zullen jullie wat later zien, Henk heeft er gemaakt en die heb ik nog niet.

In de middag was de meeting met de explorers in Al Bidda park. Onderweg in de City Center shopping Mall nog Qatari kinderen gezien in traditionele kledij die waren aan het schaatsen. De hoofddoek hadden ze meer afgedaan. Het was vanuit de Marriott wel wat verder lopen dan je zo zou denken (1 uur en 15 minuten). Orianne was er iets eerder alhoewel ze net terug was van een nacht kamperen in de woestijn met vrienden ter gelegenheid van haar verjaardag. Zaken besproken rond op kamp gaan in Al Khor in het kamp van de Qatarse waterscouts in februari 2014. Én op zomerkamp gaan in West-Europa? Goed. We willen ook nog steeds dat grote modelvliegtuig bouwen. Zain en Rio gaan materiaal daarvoor kopen en dan gaan we dat in het nieuwe jaar maken. Laatste bijeenkomst van 2013 wellicht een Geo Cache.  We sloten de bijeenkomst af met het zoeken naar sterren in het park met daarin enkele scouting beloftes.  Die had Orianne tussendoor verstopt. Je kunt ze ook niet te vroeg verstoppen met al die spelende kinderen in het park. Ze zijn anders te vroeg weg. Toch wel een mooi park dat Al Bidda park. De emir spendeert veel geld aan dergelijke groenvoorzieningen en de lokale bevolking neemt ze steeds massaal in gebruik. Er zitten ook enkele leuke gimmicks in dat park, die zullen jullie wel op de foto’s zien. Het wordt allemaal regelmatig besproeid om het groen te laten blijven. (Slangenwerk en sproeiinstallaties in de grond).

Na de scouting via de Al Corniche doorgelopen tot aan de Souq waar ik met Henk zou gaan eten. Uiteraard moet je enkele hindernissen nemen zoals ophoudende stoepen en voor het parlementsgebouw waren nog enkele openstaande mangaten van de riolering, welliswaar met paaltjes en lint erom heen, doch verder onbeheerd en erin vallen lukt altijd wel. Qatari zijn zich zo wie zo niet erg bewust van gevaar. In het park hadden we last van enkele jongetjes die zaten te trekken aan de hekwerken die alvast waren neergezet ter gelegenheid van de National Day (18-12-2013). We wilden er uiteindelijk niet onderliggen, we zaten op het gras ervoor (en luisteren deden ze ook niet echt). Dus maar ergens anders op het gras gaan zitten. Er fietste onder het lopen naar de Souq ook nog een klein jongetje van een jaar of 7 doodleuk de drukke Al Corniche over en bleef hangen bij de middenberm. Ik zie zelfs straatkatten terugdeinzen alvorens ze oversteken, dus dan weet je het wel…..Onder het wandelen ook nog de rest van het Al Bidda park gezien.

Goed het was weer een lekkere maaltijd in de Souq. 

De zaterdag met Henk gaan rijden. We gingen over de A3 naar het Sheikh Feisal Museum. De Sheikh heeft een groot landgoed waar hij een eigen soort kasteel heeft gebouwd. Wel een tijd lopen zoeken om het te vinden, het wordt niet echt aangegeven. De Sheikh heeft een grote collectie meubels, tapijten, bewerkte deuren en last but not least antieke auto’s. Hij houdt vooral van Amerikaanse auto’s. Veel varianten T Ford gezien, ook in bestelwagenuitvoering en ook wel veel terreinvoertuigen van weleer zoals Dodges en weer Fords. Maar hij heeft zo van alles en nog wat van voertuigen. Niet te vergeten een Ford of Chevrolet vrachtwagen uit de Tweede Wereldoorlog verbouwd tot luxueuze woestijncamper van weleer. Verder nog verschillende Dhows op het droge en ook in een speciaal aangelegd water voor het kasteel.  Nog wat eigenaardigheden omtrent godsdiensten, korans in verschillende soorten en maten, doch ook een Christelijk hoekje met een heuse  biechtstoel en zelfs een kamertje met joodse spullen!

Hij is nog steeds aan het bijbouwen om alles kwijt te kunnen en het de bezoekers naar de zin te maken. Entree is trouwens weer gratis! Eigenlijk moet je je in groepsverband aanmelden, maar we zijn zo naar binnen geglipt.

Doorgereden naar Dukhan. Dat is een echte oliewinningsstad van Qatar Petroleum en kom je dus niet binnen zonder vooraanmelding blijkt. De eerste oliebron nr.1 is nog in gebruik en die levert al olie sinds 1938. Wel naar de nabijgelegen kite stranden aan de binnenzee gereden. Ook verderop in Umm Bab is wel oliewinning en een cementfabriek, maar voor de rest weinig te doen. Het enige strandje aan de westkust gevonden waar je met een gewone auto normaal kunt komen. Nou er is daar niet zo heel veel te beleven alhoewel de toeristische potentie groot is. De andere kustgebieden alleen per 4 x 4 te bereiken, tenminste als je niet in restricted area Qatar Petroleum komt. Je komt wel voorbij bepaalde punten, maar je kunt aangehouden worden en dat kan niet handig zijn. Dukhan heeft dan wel een beperkte grootte vanuit de verte gezien, doch Umm Bab is nog veel kleiner…..  Recht doorgestoken over de oude weg naar Doha. Dat wordt pas na een tijdje de grote brede autosnelweg. Nog verschillende grote kuilen in de oude weg ontweken….. Langs de weg zie je oliepijpleidingen lopen…. Je mag dat soort dingen niet fotograferen, het ook niet gedaan, maar of dat de zaak echt veiliger maakt?

Op zondag verhuisd van de Marriott naar mijn appartementengebouw in Doha. Het was wel leuk in de Marriott, doch qua avondeten was ik een beetje uitgekeken geraakt en ze willen toch wel graag en vaak deposits voor bijvoorbeeld consumpties uit de minibar, maar ook andere dingen. Ze zijn altijd bang niet betaald te worden…. Je hebt een Braziliaans restaurant in de Marriott met kip en beesten aan het spit (niet geweest), Een New York Steakhouse (één keer geweest), met een vitrinekast met grote stukken vlees en halve beesten die je mag kiezen om op te eten en een Italiaans restaurant (gelukkig wat bescheidener).  Dan is er ook nog een buffetrestaurant, alleen ben ik niet zo’n liefhebber van iedere dag hapjes avondeten te eten, alhoewel alles er wel goed en verzorgd uitziet en het voor een keer wel leuk is. Pak niet de Indische hapjes want de vlammen komen uit je oren. Ze waren in het weekend dicht en er waren ook wel een  bruiloften (Abdulkareem en Noor of zo) en andere feesten. Het Franse restaurant was dicht voor renovatie zeiden ze (volgens mij was het “gewoon dicht”) en beneden heb je de Quick Bites met vooral pizza’s.  De roomservice is alleszins redelijk met ook verschillende mogelijkheden tot avondeten, waaronder ook combinatiegerechten tegen redelijke prijs. Het buffetrestaurant is daarentegen naar verhouding duur. De Marriott heeft uiteraard ook enkele  “pools” en fitness studios. Zowel in het Renaissance gedeelte (oktober) als Courtyard gedeelte gezeten (november en december).

Ten behoeve van mijn verhuizing had ik verschillende soorten keukengerei en andere huiselijk zaken in de Carrefour gekocht en in de huurauto gelegd (die stond nog in de parkeergarage van de Marriott, het trok wat bekijks!). Op de zondag zelf ook nog levensmiddelen gekocht en zo was ik toch wel een groot gedeelte van de dag met mijn eigen plekje bezig. Tja daar was de situatie dat de City Center Mall, waar de Carrefour in ligt wel erg groot is. Dus ook de parkeergarage. Er zijn verschillende “stukken parkeergarage” op verschillende plekken in het gebouw en op verschillende verdiepingen. Ze nummeren allemaal de plekken hetzelfde, dus zoek je auto maar! Echt weer zo’n eigenaardigheid van dit land. Uiteindelijk ben ik maar weer terug het gebouw in gegaan en heb de plek gezocht waar ik eerder de avond via een kleine lift naar binnen was gekomen. En toen met winkelkarretje weer naar beneden. Kostte zeker een uur voor niks. Je kunt trouwens je auto door Nepalezen laten wassen als je aan het winkelen bent. Mensen uit hetzelfde land pakken je boodschappen in als je door de kassa komt bij de Carrefour. Overigens kosten dingen ongeveer hetzelfde als in Nederland, daar spraken we al eens over. 

Gisteren trouwens het kerstetentje gehad met de Red Line North in de pizzabar van het Hyatt hotel. Leuk. Veel mensen gaan nu al weg voor Kerstmis net voor National Day op 18 december 2013.