Er wordt wel eens zo gevraagd of ik de tijd wel doorkom, nou ik heb mijzelf altijd wel goed bezig gehouden.

Vrijdag ben ik naar het Museum of Islamic Art geweest. De vader Emir heeft zo tussen 1995 en 2010 een heleboel Islamitsche kunst bijeen gekocht. De meeste kunst stamt zo uit Egypte, Syrië, Irak, Iran, India (inclusief Pakistan, Bangladesh en Afghanistan) en wat zij ook eertijdse Islamitische gebieden vinden, Spanje en Sicilië.
Het gaat vooral om kandelaars, gebruiksvoorwerpen zoals serviezen, wandkeramiek, raamblinden, tapijten (allemaal erg oud en gebruikt), siervoorwerpen, ringen en armbanden, zwaarden e.d. Eigenlijk heel weinig schilderijen. Het zijn dus vooral dingen uit het dagelijkse gebruik.
Dit is terecht gekomen in een nieuw gebouwd museum in de oude haven, waar je volgens lokaal gebruik, gratis in mag. Het heeft ook een hele mooie opwandellaan (je mag er niet rijden). Zowel bij dag als bij avond op de foto en ook van binnen. Voor het eerst binnen een menukaart gehad op een electronisch tablet. Moest ik eerst uitvinden hoe een tablet werkt.
Neen, geen kunst uit Qatar, er waren in 1900 maar 10.000 Qatari's, die hebben niet zo veel erfgoed. En eigenlijk ook niet uit Saoedie Arabië.
In de buurt van het museum zijn verschillende follies (de bekende schelp met parel, parelduiken deden de Qatari vroeger, kegels en een opengewerkte mens). Eindelijk is ook het verkeersbord met mannetje in kleed voor de lens gekomen. Als hij tussen stippellijnen loopt wil hij eigenlijk over een zebra! Zonder iets naast zich is het een "onbewaakte oversteek". Voor het gemak enkele andere borden ook even meegefotografeerd. Er lagen ook verschillende Dhows in de oude haven, verschillende daarvan blijken woondhows te zijn. Ook weer even apart.

Op zaterdag ben ik mijn haren gaan laten knippen bij een kapper in de Landmark shopping mall.
Alhoewel zogenaamd een Franse zaak, waren dat Filipijnse kappers. Ook hier is de Carrefour weer nadrukkelijk aanwezig, naast enkele Italiaanse winkels en bloemen uit Nederland. De kraam van de Qatarse Rode Halve Maan kwam als eens ter sprake, die box met geld blijft dus ook staan als de man achter de tafel naar huis gaat of er even niet is. Ze verkopen lootjes, een soort Engelse raffle voor een goed doel, de Engelsen waren lang in het land.
Verder een soort kinderspeelparadijs (daar moet je dus niet met de allerkleinsten heengaan) en dat speelparadijs wordt voorafgegaan door een zitplek waar je kunt kiezen uit 12 fastfood gelegenheden die broederlijk naast elkaar zitten, waarvan hier de foto!
Aan de andere kant van de weg heeft ook iemand een shopping mall ontwikkeld. Dat wordt niet altijd van te voren afgesproken. Daar is de Carrefour dan ook maar weer uit armoede gaan zitten.
In de buurt van de Landmark Mall heeft de Merdedes autodealer een werkplaats. Er rijden in Qatar overigens maar weinig Mercedessen. Er wordt daar gewoon gewerkt op zaterdag, service aan de klant is erg belangrijk. Ook de kapper was 12 uur per dag open, alleen op vrijdag was hij in de ochtend gesloten, de rest van de week gewoon geopend.

We besluiten met een fototje van mij met mijn medeleidster Orianne van de Scouting en Peter de districtcommissioner van de Britse Scouting Overseas in het Midden Oosten. We gaan daar dinsdag en volgende dagen nog veel meer mensen van ontmoeten.

 

 

 

 

 

 

 

Weer later dan gedacht gaan werken  aan de Red Line North als risicomanager. Sommige dingen uit het risicoregister kom je in elk project wel tegen, andere zaken zijn specifiek voor de lokale situatie.

Toch maar overgegaan op een “limousine service” van Jacobs de hoofd projectmanagement aannemer. Het was toch te zeer een gedoe met taxi’s die helemaal niet weten waar je zijn moet en sommige chauffeurs zijn zeer eigenwijs. Eentje heeft mij een keer een uur rondgereden door de stad in onwetendheid  terwijl de bestemming maar een half uurtje verder lag en ik een dringende afspraak had. Verder moet je ook de juiste limousineservice pakken. De mijne geeft de nummerplaten per SMS door zodat ik buiten in de goede auto stap. Er zijn hier kapers op de kust die elkaars klanten proberen weg te kapen. Dat is mij natuurlijk ook al enkele keren gebeurd,  dan gaat zo’n nog wachtende chauffeur met je bellen tegen de tijd dat je ook wel door hebt dat je gefopt bent door een kaper. Op je bestemming kom je meestal wel, maar ja, liever een rustige rit. Bevalt trouwens prima die limousineservice (die helemaal niet zo veel duurder is dan een taxi). En die kostte al weinig. Bij eigen auto rijden zou je trouwens ook nog riskeren geen parkeerplek te kunnen krijgen en aanrijdingen zijn hier toch wel veel voorkomend met chauffeurs uit het Midden Oosten, Verre Oosten, Europa, U.S.A. en Afrika. Daarnaast vindt men lokaal ook nog eens dat vrouwelijke chauffeurs er een potje van maken. Nou dat doen sommige mannelijke chauffeurs ook wel. Het is wel zo dat sommige vrouwen minder rijervaring hebben dan mannen, gewoon omdat het minder lang gebruikelijk is dat ze rijden.

Veel wegen zitten continu overvol. Als het echt spits is, komt zelfs de ambulance niet langs, zoals ik onlangs meemaakte, ondanks dat iedereen dat wel zou willen. Een passage van 2 km met zwaailicht en sirene duurde meerdere minuten. In de spits helpt de politie op sommige rotondes het verkeer te regelen, er is anders geen doorkomen aan. Verder nog enkele kruispunten en rotondes met verkeerslichten met minder handige software (zoals bij rotondes waar slechts groen is voor één toegangsweg voor die hele grote rotonde). Nou ze gaan allemaal weg die rotondes. Elk verkeerslicht is hier een ontzettend lang wachtlicht. Je weet waar die metro nodig voor zal zijn, alhoewel die ondanks de vele lijnen, samen met enkele nog aan te leggen tramlijnen, niet de hele stad zal dekken…. En aan park en ride is in een toekomstige situatie ook niet echt gedacht, misschien tegen die tijd wel?

Veel hinderlijke verkeersovertredingen. De politie vindt het door rood rijden (hier met 1200 euro boete bij pakken), snelheidsovertredingen en bumperkleven het hinderlijkst. Zelf vind ik het vrij plotseling wisselen van rijstroken op wegen en rotondes, met of zonder knipperlicht ook wel hinderlijk. Er gaat continu iets langs je door wat je niet had verwacht of er komt iemand naar links of rechts terwijl je er ook nog was. Wie de dikste auto heeft en de hardste toeter gaat voor.  Verder dragen al die brede wegen ,met weinig oversteekplaatsen niet bij tot de verkeersveiligheid. Op sommige wegen toch redelijk in het centrum, zijn toegelaten maximumsnelheden van 100 of 80 km per uur ook geen grote bijdragen tot veilig verkeersgedrag. De politie heeft pas mobiele snelheidsradar gekocht en een opleiding gehad en gaat daarmee bekeuren vanaf januari. Zelf rijden ze BMW X4 en M4 naast Landcruisers en Patrols. Sommige mensen rijden ondanks sommige hoog toegelaten maximumsnelheden nog harder! En gelukkig zijn er ook nog plekken waar je niet zo hard mag rijden, en waar snelheidsbekeuringen wel uitgedeeld kunnen worden.

Ik vertelde ook al eens over het verkeersbord van het mannetje met kleed. Hij bestaat ook als mannetje met kleed die tussen 2 stippellijnen loopt. Een mannetje met kleed op zebra heb ik nog niet gezien. Zebra’s zijn er alleen bij verkeerslichten. Overstekende kinderen (bij een school) zijn trouwens 2 kinderen in kleed die hand in hand de weg overrennen. Het is natuurlijk wel een analogie van Westerse verkeersborden. Uiteraard lopen er in het echt meer mannen en kinderen zonder kleed dan met… Wie je trouwens ook regelmatig tegenkomt op een bord is de Arabische man met snorbaardje met doek op het hoofd. Meestal staat hij bij verkeerslichten en geeft goede raad in ofwel het Arabisch of Engels. “Niet mobiel bellen tijdens het rijden”, “niet te hard rijden”, “gordels omdoen”.

Wat trouwens ook heel speciaal is in dit land zijn “tyre shredders”, als je een uitrit in wil rijden. De pinnen komen omhoog bij een passage in verkeerde richting van een wegvak en dat kost je 4 nieuwe banden. Dat krijg je als iedereen niet zo gehoorzaam is. Uit een open raam hangende kinderen zonder gordel in een harder rijdende Landcruiser met mama achter het stuur is ook redelijk normaal.

Deze keer nog wat vergeten foto’s van Dhows.. Enne in Katara (hun versie van Bokrijk) hadden ze Brusselse en verderop ook Luikse wafels. Thuis hoeft niet ver weg te zijn.

Daarnaast ben ik ook weer eens bij autodealers gaan kijken.  Ziehier dealers van BMW/Mini, Honda en Nissan. Bij de laatste 2 weer veel slagschepen. Nissan is in dit land ook erg belangrijk. Er zijn net zoals van Toyota, BMW e.d. weer enkele showrooms van. De werkplaats is weer heel ergens anders. Er stonden natuurlijk 6 Nissan Patrols buiten. Dat is natuurlijk een bestseller voor Arabieren. Minder draagkrachtige Westerlingen kopen als 4x4 een Nissan Pathfinder of Armada. Een Nissan X Trail   wordt net als de Toyota RAV4 wel verkocht maar niet voor “vol” aangezien. “Hij komt niet verder dan het strand” , “een auto voor oudere mensen die kleiner willen rijden”. Verder stonden nog de Nissan’s Tiida, Altima en Sunny in de showroom. En een sportwagen de Z370. De Juke is eigenlijk de kleinste auto van Nissan hier. Nee, geen Micra’s gezien (Leonard).

De fototjes nog!

 

Trouwens ook nog in de krant gelezen dat ze nu toch echt werk gaan maken in Qatar van het benoemen van straten zodat mensen niet meer af hoeven te gaan op landmarks! Sommige van die landmarks waren zelfs vanuit het verleden (zoals roundabouts die al vervangen zijn door kruispunten met vekeerslichten). Meestal zijn die landmarks een rotonde, verkeerslichten, een bekend gebouw, restaurant, noem maar op. Ze zijn zelfs bezig huisnummers aan gebouwen toe te kennen. Als dat gebeurd is gaan ze appartementen in gebouwen nummeren. Vraag mij af hoe dat ging met de postbezorging hier, veel mensen hier hebben een postbus trouwens. Zelfs hulpdiensten wisten vaak niet waar ze moesten zijn. Heel oude wijken moeten nog een keer helemaal nagegaan worden, daar hebben de straten geen naam! Ook een punt van discussie schijnt te zijn waar de ene wijk eindigt en de andere begint. En heel oude mensen worden bevraagd naar de oorspronkelijke naam van gebieden/ oude dorpen waar iets helemaal nieuws is gebouwd. Zou dan toch uiteindelijk iedereen weten waar hij moet zijn? Er wordt ook nog een Westerse firma ingehuurd om een nieuwe kaart van Doha aan de hand van satellietfoto's. Als je al niet snapte waarom nauwelijks iemand hier navigatie in de auto heeft (zeker de taxi's niet) dan weet je nu de reden. Je hebt wel een straat en huisnummer nodig!

 

 

 

Woensdagavond dan gesproken met Orianne mijn medescoutingstaflid in Qatar.

We hadden afgesproken in Souq Waqif, nou het regende heel behoorlijk. In de Souq was het hier en daar ook een waterballet. Leuk die waterspuwers die nou eens echt gaan werken en dat de waterstraal aan de overkant zo wat de voordeur in plenst van een drinkgelegenheid. Tenminste dat is iets wat ik gezien heb.

Orianne zat niet op het terras maar binnen daar waar wij afgesproken hadden. Nou er zijn op het moment  7 explorers (14-18 jaar). Er is een leuke verzameling nationaliteiten: Indonesisch, Filipijns, Indonesisch, Libanees, Braziliaans, zelfs een Engelse jongen en 2 meisjes en die moeten het gaan doen met een Nederlands/ Franse staf. En we doen het op de Engelse manier. Zal wel dat ze iets hadden met de ongelukkige mensen op de Filipijnen, dat is voor sommigen kortbij.

Het zal een stuk de speltak opbouwen zijn. We proberen bij een van de internationale scholen te gaan draaien. Daar zitten die bevers, welpen en scouts ook al, doch die sluiten aan op de openingstijden van die school. We moeten ergens een mouw aan gaan passen. Die  twee scoutspeltakken beginnen ook goed op gang te komen en iedere keer als iemand 15 wordt hij per kwartaal naar ons gestuurd. Tenminste dat gaat zo in het Engelse systeem.

We willen zeker een winterkamp gaan doen. Daartoe moet ik met de Qatari scouts gaan praten. Zij hebben een terrein en materiaal. Een Qatari scout krijgt alles cadeau, van lidmaatschap, uniform, schoenen,  slaapzak tot tent om in te slapen. Bestuur en leiders van de scouting zijn daar trouwens betaalde krachten die werken van een uur of 8 tot een uur of 1 in de middag. Het gaat met jongens en meisjes gescheiden,  dus het zijn ook weer 2 organisaties die niet echt met elkaar optrekken.  Is trouwens ook wel raar voor als je wat samen wil doen, dan zouden de jongens iets met de ene organisatie moeten doen en de meisjes met de andere.  De emir is geloof ik de chief- scout (beschermheer of vrouw is wel heel erg nieuwerwets). In Oman is dat geloof ik de Sultan. Baden Powell zei iets van “education to good citizenship” en daar zijn ze in deze contreien nog wel een beetje mee bezig. Kort bij de bron dus.

Orianne zoekt ook contact met de Indiase scouts. Daar zijn er hier ook best wel veel van en die doen het ook meer op de Westerse manier. Regiobestuur trouwens in Qatar en Bahrein!

Over het onderwerp zomerkamp spraken we ook. Tja ja. Je kan hier kiezen voor het Midden Oosten, Verre Oosten, Turkije. West Europa zou weer wat ver (geld) kunnen zijn. Al die visa met die nationaliteiten….. Orianne wil met de explorers gaan sparen voor de Jamboree in Japan over enkele jaren…. Kan een beetje ambitieus zijn!

Goed, vandaag (zaterdag) naar het 3^e internationale Dhow festival in Katara geweest. Gewoon met de taxi, dat is wel te betalen. Aan het begin van het terrein moet je uitstappen en kun je met een golf karretje verder als je erg lui bent, maar ik heb gelopen. Het is dus een tentoonstelling met heel veel van die traditionele bootjes. De meeste komen op een of andere manier uit Qatar. Hetzij helemaal of ooit museaal gekocht in Oman, Iran of Pakistan. Aangezien ze schijnbaar een paar types misten of zo zijn er een aantal nieuw bijgemaakt in 2012 en 2013. Ook enkele rijke Arabische particulieren houden er zo’n traditionele boot op na. Ook soms nu bijgemaakt voor de heb. Ze werden gebruikt voor parelvissen, transport en nog wat zaken. Sommige kun je echt alleen maar mee zeilen en in sommige zit ook wel een extra Daewoo diesel, naar Arabisch gebruik soms net iets te krachtig, ze kunnen desnoods met een flinke vaart van de afmeerplek wegvaren. Er was ook een afvaardiging uit Oman en Koeweit. Dit allemaal gratis en om de zoveel bootjes een watertapreservoir met bekertjes, je krijgt er natuurlijk dorst van en je mag je ook gratis verfrissen. Boottochtje per Dhow trouwens ook gratis.

Verder nog wat traditionele Arabische ambachten zoals modelbootjes maken (helaas ging het jongetje op de foto net iets lekkers eten toen ik de foto maakte). Een traditionele Koeweitse woning kon je ook van binnen bekijken. In het hotel bood een mijnheer uit Koeweit, die op de show was, mij aan een traditioneel Arabisch kostuum te kopen en ik kreeg een wel heel speciaal visitekaartje….

Verder nog een fototje van een olifantje van doekjes zoals die bij mij op de hotelkamer neer werd gezet als grapje en eentje van een oude Buick Eight voor Levi en Christiaan. Van Cuba? Morgen schijnt de eerste echte werkdag te zijn bij Projectbureau Red Line North…………

Foto's iets later, het lukt wat slecht....

Gisteren bij de Toyota Dealer geweest in West Bay in Doha. Deze blog is dus voor Levi (en Christiaan?).

Je weet gelijk waar je bent, “World’s Bestseller”, “World Class Quality”, “World Class Reliability”. Het was trouwens de bijshowroom, De importeur (geen tussenhandel) Abdullah Aboulghani @ Bros. Co. W.L.L. heeft zeker 5 showrooms in Doha. In Qatar heeft Toyota hetzelfde prestige als Mercedes Benz of BMW in Duitsland.

In deze “bijshowroom” bij het Marriott hotel stonden 7 exemplaren van deToyota Landcruiser. Van de Prado Landcruiser tot de lange dure Sequia Landcruiser. 4.0 liter gasoline engine, 6 cilinder, 24 kleps DOHC with Dual VVT-i tot 5.7 gasoline engine, 8 cilinder, 32 kleps DOHC with Dual VVT-i.  Verder ook het retro- model. Verder drie verschillende Camry’s en de Toyota Avalon (iets groter dan de Camry) die we in Nederland niet kennen. Een exemplaar van “the all new Yaris” en ook een kleine sportwagen model 86 met 200 pk. Aygo’s worden niet verkocht in Qatar. Prius en Aurus ook niet. Er was daar ook een kassier achter glas waar je kon afrekenen….. Wellicht komt af en toe iemand zijn koffer geld omkiepen. Een garage zat er niet bij, onderhoud vindt meestal heel ergens anders plaats. Ik mocht helaas geen foto’s binnen nemen, daar waren de employees in de showroom het trouwens niet over eens (toch maar niet gedaan!).  Ik heb een boekwerk zijnde de catalogus van de Landcruiser meegenomen. Vroeger was de kameel het schip van de woestijn, nu is dat de Landcruiser. Je kunt schijnbaar van binnenuit de banden leeglaten en met een voorziening weer oppompen als je in de woestijn zit.

Toyota heeft een marktaandeel van 43 % in de Gulf Cooperation Council (Verenigde Arabische Emiraten, Qatar, Koeweit, Bahrein, Saudie Arabië en Oman). Dat gaat om 624.400 voertuigen per jaar in 201.3 (200.000 in Qatar naar het schijnt) en nog 32.000 Lexus auto’s en die zijn ook van Toyota. Ook in Oman schijnt het de laatste jaren wel goed te gaan.

Openingstijden showroom van 9.00 uur tot 22.00 uur en een dag per week een uurtje eerder dicht. Onderhoudswerkplaatsen 24 uur per dag open. Voor leasen moet je trouwens bij een bank zijn en niet de dealer. De dealer wil alleen geld om te kopen zien als je komt. Ze keken nogal raar toen ik ernaar vroeg. Ze verwezen mij dus naar een bekende bank en zijn ook geen intermediair.

O ja, hybride auto’s heb je niet nodig bij benzineprijzen van 18 cent de liter. Als een terzijde hebben ze het er wel over in folders, maar daar blijft het bij. Diesel Landcruisers zijn wel te koop, volgens mij is dat vooral voor firma’s die al materieel op diesel hebben lopen en dan wat gemakkelijker klaar komen met de logistiek voor de aanvoer van brandstof.

Nou heeft mijn firma contacten met de importeur van GMC (GMC, Cadillac en Daewoo (onze goedkope Chevrolet)) en ze importeren ook Subaru. Opels vind je in het Midden Oosten niet. Ze proberen onder meer tegen de eindeloze service van Toyota op te boksen met een Service GMC (Chevrolet) bus die je altijd ergens komt helpen als je een probleem hebt.

Ook wat verkeer betreft, ik zit regelmatig te kijken naar een waarschuwingsbord met een mannetje in kleed die je niet mag aanrijden als hij de straat oversteekt. Ik zal het nog wel eens fotograferen. Is weer eens wat leuker als die opa met gleufhoed op onze borden die niet omver gereden mag worden.

De supermarkt van de Carrefour voert het Belgische en ook wel lokale assortiment. Leuk om de Nederlands etiketten te lezen voor “ovengebakken verse muesli”. De Franse tekst heb je uiteraard ook en soms plakken ze er nog wel eens een Arabisch tekstje bij en soms niet. Pamperverpakkingen zijn er met Westerse kinderen erop. Die supermarkt is 500 bij 200 meter. Er wordt je soms regelmatig assalam aleykum gewenst (vrede zij met u), de bedoeling is dat je wat terug wenst, als Westerlingen wensen we elkaar meestal niet veel tijdens het winkelen. Het duurde even voor ik het door had. Er zijn nog enkele Westerse ketens met supermarkten actief hier, naast de Arabische Salam.

Nederlandse zuivelproducten zijn ook hier erg gewild. Je kunt alle kazen krijgen, Maasdammer, Old Amsterdam etc. en ook Edammer kazen. Daarnaast hebben ze ook een uitgebreid assortiment Franse kazen, Zwitserse kazen, Hongaarse kazen en ik zal vast nog wel wat vergeten. Het waren een stuk of 6 landen. Je hoeft dus niet af te zien met eten. Ze eten trouwens qua vlees erg veel kip, ook wel kalkoen, schapen en rundsvlees. Varkensvlees schijnt pas sinds kort ergens discreet leverbaar te zijn in Qatar en dat geldt ook voor een verkooppunt voor alcohol. Dat laatste voor de rest alleen in hotelbars tegen hoge prijzen.

Het schijnt trouwens dat Nederland voor 660 miljoen euro exporteert naar Qatar en slechts voor 640 miljoen aan olie en aardgas van ze importeert. Qatar heeft Nederlandse hulp gevraagd bij aardgaswinning en export, doch ook bij het opzetten van kastuinbouw. Verder kreeg schipbouwer Damen Shipyards te horen dat ze in Qatar genoeg schepen bij hem kopen en dat ze graag het productiebedrijf van Damen in Qatar van assemblagebedrijf naar volledig productiebedrijf willen upgraden. Om dan weer de jachten aan klanten in de golf te kunnen verkopen, ook buiten Qatar.

Ik had het laatst over de Dubai Towers langs de Al Corniche. Die worden voorlopig niet afgebouwd omdat ze op de vluchtroute liggen van airliners naar het oude vliegveld. Het duurt nog tot december (?) eer het nieuwe vliegveld in gebruik genomen wordt.

Verder nog een foto uit het hotel van een traditioneel stuk Doha en een park. Het bootje dat ik laatst liet zien is een Dhow. Die zijn in de hele golfregio in gebruik, maar ook in gedeelten van India. Het is vooral een vissersbootje, vanuit Qatar gingen ze er vooral mee parelvissen. Daar denken de Qatari’s nog wel eens aan terug als arme mensen ter sprake komen. Ze waren toen ook arm. Er zijn nog van die boten in gebruik om gewoon te vissen (vanuit de zuidelijke voorstad Al Wakra en Al Khor in het noorden), doch andere leiden meer een toeristenbestaan en varen heen en weer over de baai. Er is nu een festival van Dhows  uit meerdere landen in Doha, waaronder ook Iran en India. Er zijn schijnbaar nog verschillende subtypen van. Eens gaan kijken in het weekend, dat kan wel.

Last but not least regent het hier nou al 2 dagen pijpenstelen en morgen zal dat ook zo zijn. Het regent normaal maar 5 keer per jaar. Dus dat is zeer ongebruikelijk. Er is hier wel een rioleringsnet, doch dat is vooral bedoeld voor vervuild water uit woningen, hotels en andere gebouwen. In West Bay, waar ik nu in het hotel zit zouden bepaalde straten redelijk onder water staan. Regenwaterafvoer is namelijk redelijk primitief. Er valt dus ofwel geen of gelijk bakken vol met regen en dan gaat het gelijk weer om een piekbelasting. Ik hoor net van zakenmensen die over stenen moesten wippen om een weg over te steken. Er zal vast wel iemand een nat pak gehaald hebben. In Saudie Arabië in Riyadh schijnen ze ontzettend veel last van instabiel weer en overmatige regen te hebben gehad, met ook enkele doden.

Ondanks dit weer wilde ik vanavond juist op het terras gaan zitten in de soukh met mijn medeleidster van de Engelse Scouting hier, een Francaise. Samen hebben we een explorergroep (14-17 jarige tieners) van de scouting te begeleiden. Britse maar ook een Braziliaanse tiener. We doen allebei een scoutingdas om, anders vinden we elkaar niet bij het afgesproken terras.