Medische keuring

Gisteren naar de medische keuring voor de workpermit (en ook de residential permit) geweest. Ze willen geen zieke personen in Qatar hebben.

Mijn werkgever wil dit graag efficiënt afhandelen en laat werknemers dan op hun werklocatie door een Arabisch en Engels sprekende Tunesiër afhandelen. Er wordt altijd van te voren door de werkgever uitgezocht of bij dergelijke verrichtingen (visa op de luchthaven, medische keuring, vingerafdrukken voor het archief en rijbewijs bij de politie) niet een hele stoet buitenlanders voor een dergelijke overheidsinstantie staan. Ik ben er samen met een Schot geweest. Er hebben wel eens 1000 Nepalezen op het braakliggend terrein voor de medische keuring gestaan. Dan kun je met een en ander een dag of zo bezig zijn. Bij de vrouwelijke afdeling ben je sneller aan de beurt! Die komen natuurlijk niet veel. Het heeft hier met die vele immigranten toch al wat weg van New York rond 1900. Je gaat dus binnen en zitten op een rij stoelen achteraan. Als mensen aan de beurt zijn geweest schuift iedereen weer stoelen naar voren op. Voor aangekomen ga je naar het loket en krijg je van een vrouwelijke medewerker een “admission stempel” op het formulier. Een medisch onderzoek doen ze niet echt meer, dat kan volgens het formulier overigens wel. Er wordt bloed geprikt in een kamertje. Dan daarna naar het kleedlokaal voor de röntgenfoto. Ze willen duidelijk een longfoto nemen en je hangt je jas en hemd in een soort stemhokje. Daar kunnen nog best de kleren van iemand anders hangen en je wacht in een rij op je röntgenbeurt. Ik moest trouwens nog een keer terug, want ze kregen met mijn wat gezette postuur mijn longen schijnbaar niet in één keer gefotografeerd. Ze hebben een stuk of 3 foto’s genomen. Buiten wacht je even en daarna mag je naar huis. De uitslag is gelijk bekend. Eigenlijk willen ze alleen weten of je HIV of Hipatitis B hebt opgelopen. Mensen met dit probleem moeten binnen de week het land verlaten. De werkgever wordt hierover geïnformeerd. Mijn begeleider had het al eens met iemand aan de hand gehad…

Komende maandag voor vingerafdrukken bij de instantie die daarover gaat en daarna komen dan de residence permit en de working permit. Vervolgens moet je nog een alcohol permit halen als je op het enige verkooppunt daarvan kratjes bier wil halen en ook bij de Qatarse politie langs gaan om een rijbewijs te vragen. Daarbij doen ze dan een ogentest naar het schijnt. Ik houd jullie wel op de hoogte.

1st Doha Scouts

Gisteren groepsraad gehad met de medeleiders van 1st Doha Scouts. Een agendapunt was met name de policy met betrekking to de toelating van leden en leiders. Het regiobestuur wil graag 80% Britse leden indien er wachtlijsten zijn. Zo wie zo moeten mensen van een bepaalde nationaliteit vooral de scoutinggroepen van hun land van herkomst opzoeken, als die er al zijn. Zijn die niet voorhanden dan mogen ze toetreden tot 1st Doha Scouts. Er is in de vergadering een ingewikkeld afwerkschema overeengekomen voor de speltakken met wachtlijsten. Die wachtlijsten hebben ze allemaal behalve de explorers. Britten kunnen dit heel ingewikkeld maken, maar het komt erop neer dat Britse kinderen voorgaan, dan kinderen van andere nationaliteiten die al ergens bij de scouting waren , dan kinderen van leiders en dan alle andere kinderen. Verder zal er nog gelet op worden dat kinderen kunnen doorstromen naar speltakken voor een oudere leeftijd. Er zit hier en daar al een beetje opstopping. Nou ja, bij de explorers is vrijwel niemand van Britse nationaliteit. Het was trouwens ook een vraag of we een internationale scoutinggroep zouden worden! Dat bestaat geloof ik nog nergens…  1st Doha Scouts heeft geloof ik zo’n 250 leden en leiders. Én ze zoeken al een tijdje een groepsvoorzitter…. Verder ging het er nog een tijdje over of we naar Engels gebruik een vaandel zouden laten maken dat bij gelegenheden meegenomen kan worden. We gaan als groep iets doen op St. George’s Day (dat zal wel Sint Joris zijn) rond de 23^e april 2013. We hebben verder gesproken over de activiteiten van alle speltakken. De andere leiders waren aangenaam verrast dat de explorers nu wekelijks samen komen en we ook een binnen locatie gevonden hebben. Én de nagemaakte groepsdassen voor de explorers in wat meer glinsterende Arabische stoffen vonden ze echt om te tikken! We gaan trouwens wat aspirant explorers uit de Park House school recruteren. Eentje gaat over een weekje of zo al komen. Het schijnt dat 1st Doha Scouts pas zo’n 2 à 3 jaar bestaan en de explorers ervan pas een jaartje of zo. Waarbij ik erbij kwam toen ze een maand of 4 bestonden. Ja het is duidelijk opbouwen en het is niet alleen de zorg voor de speltak maar ook zorg voor waar samen te komen, kleren laten maken, hoe je je verplaatst, waar je gaat kamperen, hoe je het doet met internationaal reizen, allemaal een tandje moeilijker dan de doorsnee explorer leider in Nederland meemaakt. Orianne en ik hebben beiden veel ervaring in projectmanagement naast scouting en als we onze kennis en ervaring samen leggen kunnen we de explorers goed runnen. Het is naast iets met de kids doen een echt project met hindernissen!

Vanochtend even bij het hoofdkwartier van de Qatarse scouts langs gegaan samen met Orianne. Ook dat is ergens bij de luchthaven. Echter dit is in een van de woongebieden en bijzonder lastig te vinden. De brief voor het winterkamp gedropt. Die is in ontvangst genomen. Hij werd voor de baas van de Qatarse scouts mijnheer Abdullah gelijk in het Arabisch vertaald en hij was er geloof ik wel tevreden mee. Eigenlijk had ik hem ook in het Arabisch kunnen langs brengen, er worden op kantoor genoeg documenten in die taal gemaakt en dat wil iemand best een keer tussendoor afhandelen… Gelukkig hadden ze niet zo veel tijd om koffie te drinken en te kletsen, want naar Arabisch gebruik kun je wel eens wat tijd kwijt zijn aan beleefdheden en een gesprek. Ik moet er verlof voor opnemen… De Qatarse scouts zijn een overheidsorganisatie die ressorteert onder het Ministerie van Onderwijs. Iedereen wordt betaald en ze hebben kantoortijden op Arabische weekdagen van 8.30 tot 13.00 uur dat je ze kunt spreken. Dus niet echt iets om even na je werk te doen. Orianne werd iets later op de dag door de Qatarse scouts teruggebeld. Het was akkoord, maar we zouden nog een programma indienen, dat willen ze wel weten. Én jongens en meisjes mogen wel overdag op het kampterrein samen zijn, maar in de nacht moeten de meisjes ergens anders gaan slapen, d.w.z. niet op het kampterrein. Dat ik samen met Orianne op het terrein zou slapen was weer geen probleem. Nou is het even afwachten of er meisjes mee willen, we hebben veruit meer jongens bij de explorers zitten. De suggestie van de Qatarse scouts dat die meisjes ook nog langs het strand zouden kunnen kamperen vind ik niet zo’n goed idee. Er zijn ook nog leiders die in Al Khor wonen. Mogelijk hebben die nog een kamer of een grote tuin met tuinmuur waar de eventuele meisjes kunnen slapen of kamperen. Inmiddels hebben we wel meer terreinen in beeld waar we wel eens zouden willen kamperen in Qatar, doch het jongens en meisjes in de nacht gebeuren zal wel vaker de aandacht vergen. Het “zo maar” ergens doen zal ook wel niet altijd op prijs gesteld worden.

De buurt.

Bijgaand nog wat foto’s uit de buurt. Je krijgt inzicht in hoe veel Qatari’s wonen in bungalows, die ze hier de term villa’s meegeven. Er staan naar verhouding veel onderstations van de electriciteits leverancier Kahramaa. Veel van die stations worden trouwens aangepast. Ergens staan al een tijdje enkele nieuwe trafo’s buiten voor het gebouw zonder afscheiding om binnen geplaatst te worden. Er is hier niet een cultuur van vernieling dus dat kan wel… Verder regent het ook niet veel. Er is ook een groot verdeelstation in de wijk. Het schijnt trouwens dat Qatar al geruime tijd op zoek is naar meer elektriciteit. Dat houdt ook meer (gasgestookte) electriciteitscentrales in. Veel hotels in West Bay konden daar niet op wachten en daar draaien aggregaten op stookolie. De aanleg van de Doha Metro laat de elektriciteit behoefte alleen maar toenemen en daar moet dan ook nog wat voor geregeld worden. Het punt is natuurlijk dat het ene op tijd voor het andere klaar komt!

Verder nog een gevel waar al een tijd een waterlekkage is. Aangezien het gratis worden mensen waarschijnlijk weinig gestimuleerd het snel te verhelpen. Gelukkig zie ik het voor het eerst. Er is ook een gebouw van Qatar Cool. Dat is eigenlijk een groot aggregaat dat de opgewerkte energie gebruikt voor airconditioning in omliggende gebouwen.

Wat ik wel een leuke uitsmijter vond is de badkamerboiler die iemand bij een Qatars huis aan de buitenmuur heeft hangen. Hij is nu wel wat roestig geworden! Vriezen doet het niet echt, dus het kan wel en binnen neemt hij alleen maar ruimte in. Je kunt om huizen ook wel wat plekken vinden waar mensen spullen laten staan zoals een BBQ of zo. Dat wordt regelmatig gebruikt en niet na afloop weer terug naar huis genomen. Ik ben er ook achter gekomen waartoe de grote tenten dienen die je in sommige buurten ziet staan. Mensen komen daar uit de buurt samen om in de avonduren te kletsen en koffie te drinken. Is weer eens wat anders dan een buurthuis.

Transport en de scouting.

Het wordt zo langzaam aan ook tijd om een transportmiddel uit te zoeken en voor te laten rijden. De plek in de parkeergarage onder mijn toren blijft maar leeg en moet een keer gevuld worden. Tot nu toe is het niet lastig geweest, je kunt je gemakkelijk per taxi of limousine taxi verplaatsen. Dat kost ook niet zo veel. Je bent alleen steeds afhankelijk van anderen en verder is het altijd lastig met grotere dingen. Een weekendje erop uit is steeds een auto huren. We hebben alles wel eens gehad, Henk Heijerman wilde ook vaak mee. De meeste voertuigen waren van het Toyota Camry of Nissan Tiida type. Nu zijn dat ook wel voertuigen die je hier ook wel meer ziet......
Leasen is een constructie die hier minder gangbaar is. Het meeste wordt dus gekocht of op huurkoopbasis gekocht. Importeurs, handelsfirma's en dealers, meestal gaat het steed om dezelfde firma, worden weinig tot niet geholpen door autofabrikanten.
De dochteronderneming van Arcadis hier, EC Harris heeft dus WEL leaseafspraken kunnen maken met de importeur van GMC, Cadillac en Subaru. Ik heb interesse in een soort SUV. Onderstaande zijn de mogelijkheden en ik laat nog van mij horen. Er zitten hier dan wel niet "schandalige belastingen" zoals daar zijn BPM en BTW op, doch het kost nog altijd wel iets. Alles benzine, met automaat.  Benzine kost niet zo veel (20 cent de liter). Ik ben 2 zaterdagmorgens bij de dealer geweest.

Dan heb ik mij ook weer met de scouting bezig gehouden. Aangezien we nog niet binnen konden komen in het kantoorgebouw dat we zouden we willen gebruiken zijn we bijeen gekomen in een gebouw in West Bay of in het Arabisch Al Dafna (het nieuwe land). Daar woon ik trouwens ook. Er was contact met een bewoner van een andere toren via Orianne. Dus we hebben op de 33e verdieping van die toren doorgebracht. Trouwens ook voor sommige van de explorers de eerste keer dat ze zo hoog waren! Het uitzicht was magnifiek. Jullie kunnen het Sheraton hotel aan de kust uit 1943 al weer zien, de Marriott waar ik onlangs uit vertrokken ben, het Mövenpick hotel met schotel... De fotograaf kunnen jullie ook zien in de weerspiegeling! Geen ontspiegeld glas daar.

We hebben over diverse zaken gesproken. We gaan in februari op kamp naar Al Khor, het kampterrein van de Qatarse (water)scouts. We kregen trouwens van een van de Geocachers trouwens een zeilboot aangeboden.... Eens kijken wat we daarmee nu weer zouden kunnen doen. Hij schijnt compleet te zijn, maar je moet hem ook ergens laten. Ik heb "maar" CBO 1, dus er hoort met varen met tiemers nog een instructeur bij. Op zomerkamp wil men liever naar West- Europa willen dan naar Oman. Het zou wel eens een rondje omgeving Maastricht en Wiltz in Luxemburg kunnen worden. Ik heb Orianne wel eens gehoord over winterkamp 2015 in Oman en zomerkamp in Kandersteg, Zwitserland, eens kijken... Er schijnen nog nieuwe explorers van de scouts te komen en ook vrienden die zouden gaan meekomen, we wachten af!
Ryley moest nog geïnstalleerd worden en ik trouwens ook (dat laatste heeft Orianne gedaan). Als Australiër wilde hij dat graag doen in de naam van God en de Koningin (Elisabeth II van Engeland). Schijnbaar is de Engelse koningin nog wel populair als staatshoofd in Australië. Ze betalen wel al jaren met Australische dollars en geen Australische ponden. Zein kreeg het zelfs voor elkaar met mijn camera vanaf een tafel een tijdopname te maken zodat hij er zelf ook op kon staan. Ik weet zelf niet eens hoe dat moet. Verder nog "woogles" gemaakt. Dan zijn eigengemaakte dasringen in leer voor geval u/je het Engelse woord niet kent. Ik moet nog een artikel voor Scouting Nederland maken over mijn "bijzondere explorergroep", voor einde februari willen ze dat hebben. Wordt wat sparren met de explorers die natuurlijk meewerken. Veel nationaliteiten, wel al eens gezegd, maar ook godsdiensten Christendom, Islam en Boedhisme. Doha is momenteel net zo'n smeltkroes als New York was tussen 1880 en zeg 1920. De meeste jongeren zijn hier opgegroeid en weten niet beter dat ze met elkaar omgaan. Er wordt niet zo veel naar nationale of godsdienstige achtergrond door ze gekeken.

De bijkomende zaken van het leven van een expat.

Het was dan iets te slecht weer om naar dat vliegveld te gaan. Dat halen we vast nog wel een keer in.

Deze keer nog wat zaken die erbij komen kijken als je naar Qatar verhuist.

Ik werk in Qatar met een regeling voor het buitenland van de werkgever. Er is een bepaalde extra vergoeding gekoppeld aan werken in het buitenland. Qatar heft geen inkomstenbelasting, doch daar houdt de werkgever rekening mee, het is niet zo dat ik nu nog eens extra rijk wordt. BTW is er geloof ik ook niet. Mocht je er een bedrijf hebben is er slechts 5% vennootschapsbelasting. Kortom, er is overal wel geld voor zonder belasting te heffen van individuele personen en ook wel bedrijven.

Qatar werkt aan een meer algemene ziektekostenverzekering voor iedereen die in het land woont. Die is er nu alleen (gratis) voor de oorspronkelijke bewoners. De anderen moeten wel betalen.

Als je een living permit hebt kun je ook de algemene hospitalen gebruiken, doch zo’n permit laat een tijd op zich wachten na aanvraag. De living permit is gekoppeld aan de working permit en die hangt samen met een werkgever die je sponsort (kosten van levensonderhoud garandeert). Het verblijfskaartje garandeert toegang tot zo van alles en nog wat. Bij een medisch probleem, voordat  een permit verleend is, moet je echt naar een privé kliniek.

In ieder geval is de situatie op dit moment, en dat geldt ook voor de armere expatriates, dat je zelf een ziektekostenverzekering moet afsluiten. Ik heb zo’n verzekering bij een verzekeraar in Parijs. (En zaken zoals WA en andere zaken die je kunnen overkomen zijn ook buiten Qatar verzekerd.)  Ik schiet ziektekostenrekeningen in Nederland, België en ook Qatar voor en die worden dan na indienen teruggestort op mijn Belgische bankrekening. Ik mag de rekeningen inscannen en mailen. Per post duurt het weer 6 weken eer het tot in Frankrijk komt en scannen scheelt de gang naar het hoofdpostkantoor. Bij een ziekenhuisopname, na afstemming vooraf, stort de verzekeraar rechtstreeks naar de zorgverlener. Dit geldt ook allemaal voor het Qatarse ziekenhuis (Al Ahli in Doha) waar ik kom. Het is een privé kliniek. Ja iedereen staat er met grote flappen geld te betalen! Het is er trouwens eerst betalen en dan je zorg krijgen.

Het leuke of misschien minder leuke van het ziektekostenverzekeringsgedoe is dat bijvoorbeeld een Christelijke Mutualiteit in België (de zorgverzekeraar) en het AZM ziekenhuis in Maastricht maar blijven doorvragen naar Europese E formulieren voor vergoeding van zorgkosten. Nou, Qatar heeft geen zorgverdragen met België en Nederland en ik ben er steeds opnieuw weer veel tijd mee kwijt om dat uit te leggen. Soms moet ik er zelfs heen. Sowieso werk ik niet in Europa! Het komt schijnbaar niet in hun handboeken voor.

Dan zijn er nog wat dingen die wat anders lopen dan bij werken in Nederland. De “dienstwoning” krijg ik wel grotendeels vergoed maar heb ik zelf het huurcontract van. Er is geen huurregeling, na afloop van het jaarlijkse huurcontract kan de verhuurder naar believen verhogen, al naar gelang de speculatie t.a.v. woningen. Dit hangt samen met het WK van 2022. Het is echter een grote luchtbel, verhuurders houden samen de huurprijs hoog, dat wil lang niet altijd zeggen dat er absoluut gebrek aan woonruimte is. Het is een aanbiedersmarkt. Huurprijzen zijn nu al het drievoudige van Nederland , terwijl huren in Dubai vergelijkbaar zijn met die van Nederland. Er liggen nog hele grondstukken braak waar mee gespeculeerd wordt.

Leaseauto contracten voor auto’s regel je vooral zelf en niet het bedrijf waar je voor werkt. Op het eerste gezicht lijkt het goedkoper dan in Nederland. Er wordt ook groter dan in Nederland gereden, op benzine en zeker niet hybride en vrijwel altijd met automaat. Er zijn uiteraard veel  SUVs en terreinauto’s in de aanbieding. De opmerking erbij is tweeërlei. Niet elke importeur biedt leasemogelijkheden aan, Toyota doet het bijvoorbeeld niet. Die zijn erg gericht op de eigen bevolking en die betalen cash. Het idee is dat je een lease zelf bij een bank gaat regelen, als die het al willen. En dan wordt het leasen om te kopen. Ik vermoed dat dat bij Nissan en Honda ook wel zo zal zijn. GMC/Subaru kun je wel gewoon leasen, met en zonder koopoptie, doch leasecontracten zijn daar vaak maar weer een jaar. Langer doen ze alleen als je langer klant bent! Het is ook erg vluchtig hoe lang mensen in het land zijn! Het tweede probleem is dat al die importauto’s door de douane moeten. Dat is in Qatar een omslachtige procedure. Een producent kan wel binnen een maand leveren, doch een auto kan wel 2 à 3 maanden bij de douane doorbrengen. Het ene merk kan wat lastiger daar passeren dan het andere. Bij onderdelen en reservedelen zoals plaatwerk kan hetzelfde gebeuren! Schadeauto’s willen daardoor wel eens langere tijd blijven stilstaan en bij een bepaalde ouderdom kun je dan wel eens van je auto af willen! Zeker al je zelf opdraait voor de onderdelen bij schade na 3 jaar ouderdom. Schade heb je hier wel regelmatig.

Dat met dat importeren komen we ook tegen bij de scouting. Er bestaat ook nog zoiets als invoerrechten naast wachttijden. We laten de scoutinguniformen en dassen binnenkrt maar lokaal maken. Dat is veel eenvoudiger dan importeren vanuit Engeland. De andere speltakken doen het ook. De welpen en scoutuniformen zijn door een Indiase kleermaker gemaakt. Die lijken wel erg op de Engelse waarvan er eentje als model is geleverd. Een kwestie van goed lijkende stof zoeken…. Overigens ook persoonlijke pakjes van mensen kunnen opengemaakt worden voor aflevering bij de douane.

Voor de innerlijke mens tijdens het werken is er op veel plekken de “coffeeboy”, dat is meestal een Indiër, soms ook Nepalees, die koffie zet en vaak ook wel rond brengt op een dienblad. In het Qatar Rail gebouw is er een “gewone coffeeboy” voor de gewone verdiepingen en bij het management heeft hij een donker kostuum aan en neemt de bestellingen op,  op een bloknote. Je krijgt in het laatste geval dan nette kopjes in plaats van mokken. Ik heb ook wel eens meegemaakt dat de coffeeboy speciaal koffie voor mij ging zetten, de melk in een kopje ging warmen in de magnetron, om de melk daarna pas bij de koffie te schenken. De speciale koffies zoals de cappucino’s of latte machiatto’s maken ze meestal weer niet.  Is allemaal een ander idee dan een koffieautomaat.

Een bedrijfskantine, als die er is, dat is niet altijd het geval, kan een grote ruimte zijn met een vorstelijk warm buffet met  rundsvliees en vis, rijst en pasta. En dan taart en meloenen na of zo. En daar betaal je heel weinig voor. De kok met koksmuts heb ik ook wel eens zien rondlopen. Het doet niet veel onder voor een buffet van een bedrijfsuitje  in Nederland.

Qatar heeft een “inshallah” mentaliteit. Dat houdt mede ook in dat aangenomen wordt dat minder leuke gebeurtenissen de wil van god zouden zijn. Het is dus op de islam gebaseerd. Het vergt enige overredingskracht van Westerlingen om uit te leggen dat je bepaalde minder leuke gebeurtenissen kunt voorkomen. Te denken valt zeker aan allerlei straatongelukken zoals kinderen die in openstaande mangaten vallen, ongelukken bij het uitgraven van bouwkuilen, roekeloos verkeersgedrag dat tot ongelukken leidt, e.d. We kennen zoiets op die manier niet in de Westerse wereld. Je kunt dit ook betrekken op de openbare ruimte voor voetgangers die bijvoorbeeld best veel veiliger te maken zou zijn.

Je komt het ook tegen bij het werk dat ik doe, het risicomanagement bij grote projecten. Ook hier speelt dat je ongewenste gebeurtenissen wellicht kunt voorkomen, al dan niet gedeeltelijk kunt compenseren met maatregelen of er in ieder geval op kunt inspelen. Het hoeven lang niet altijd veiligheidsrisico’s te zijn.  Die risico’s kunnen ook te maken hebben met tijds- en budgetoverschrijdingen. De Qatari’s maken nu zo’n 10 jaar kennis met risicomanagement in projecten. Toch is dan de tendens dat ze zoiets liever “wegcontracteren” bij leveranciers dan dat ze er zelf iets mee willen! En sommige van die risico’s liggen in de Westerse beleving toch echt wel bij de opdrachtgever! 

Bijgaand nog enkele foto's van gevangen vis en verkoop daarvan bij de vissershaven in Doha. Die foto's hadden jullie nog tegoed, ik heb ze pas gekregen.

Beste vrienden, vandaag gaan Geocachen met de explorers. We deden dat rond de Villaggio Mall, de naastliggende Hyatt Mall en het Aspire park met al zijn sportvoorzieningen. Daarnaast is het een "gewoon park". Alhoewel, het is allemaal gebouwd voor de Aziatische Spelen van 2006. We zijn in de ochtend gegaan, in de middag liggen en zitten in het park veel mensen en kan er best een Qatars gezin voor je Cache zitten. Aangezien Geochachen een Westerse bezigheid is, kun je dit beter voorkomen. Dat geldt ook voor de shopping malls, die zijn vrijdagmiddag druk, in de ochtend slaapt iedereen uit en kun je gerust naar je Caches gaan zoeken. Er liggen er 2 naast elkaar: Villaggio en Hyatt Mall. Bij Hyatt Mall staat : the big shopping trolley", nou ja hij past niet zo goed door de ingang. Weer zo'n folley waar Qatar vol mee staat. Hij is van metaal en er ligt een Cache: "Let's Go Shopping". Die hebben we voor de verandering eens gevonden. Dat moest ook wel, want we hadden een groot deel van de lokale Geo Cache community op sleeptouw. Vooral veel Zuid-Afrikanen, en die snappen trouwens ook wat er in Nederlandse tekst staat op mijn Garmin Etrex 30 GPS. Ik heb die nog niet zo veel gebruikt, dus.... . De explorers hadden de Caches ook staan op de telefoons. Verder mochten we ook nog wat apparaten lenen van de Zuid- Afrikanen.

Van Villaggio valt op te merken dat die plek ook in recente tijden de locatie was van het eerste grote nationale trauma van Qatar. Een deel van het winkelcentrum is afgebrand met veel kinderslachtoffers. Het had te maken met health and safety. Een brand in een sportschoenenzaak blokkeerde de ingang van een kindercreche die geen nooduitgang had. Eigenlijk was die ruimte gemaakt in de aanpalende ruimte van een ruimte van technische installaties, dus niet ervoor bedoeld. De brandweer moest een boel verkoode kinderlijkjes van winkelende ouders eruit gaan halen. Er zijn ook een aantal dagen van nationale rouw geweest. Sinds die tijd doet de brandweer ook lastig over alle vergunningen voor gebouwen in aanbouw. Van vele is de bouw gestart zonder overleg met de brandweer over de plannen, en nu moeten ze achteraf allemaal aangepast worden voordat ze open mogen. De brandweer doet ook internationale benchmarking voor dit soort dingen. Het schijnt dat dit nu ook mede een rol speelt bij de opening van die nieuwe nationale luchthaven die al jaren klaar is maar niet open. Voor nieuwe ontwerpen wordt wel tijdig overlegd met de brandweer, doch er is zo veel reeds veel eerder gestart....

Nou er zaten ook wat Caches verborgen in bomen en lichtmasten en zo. Van een van de Zuidafrikanen kregne we trouwens een zeilboot cadeau. Eens kijken hoe we dit insteken, voor de Britse Scouts Association heb je daarvoor een permit voor "adventurous activities" voor nodig. Ik heb dan wel onlangs CBO 1 gehaald bij de Zeilschool van Scouting Nederland, dat is echter wat weinig om met tieners te gaan zeilen. Er zal vast wel een oplossing voor komen....

Ook het bord voor overstekende kinderen op de plaat gezet, die mistte ik nog... Die Hyatt Mall staat weer vol winkels en plekken die bij ons minder gewoon zijn. Alweer een kinderparadijs. Weten die kinderen dat zelf wel dat je dit elders in de wereld niet hebt...

Oh ja, ik sprak vorige keer over de Oryx Roundabout, die is al vervangen door een kruispunt en zal nu vast wel Oryx Interchange heten. Jammer genoeg moeten dan meestal ook de eventuele monumenten op de roudabout wijken, zoals ik dit geval.

Morgen eens gaan kijken naar een 4 x 4 om mij hier in de toekomst wat efficiënter te verplaatsen en ik ga met Orianne kijken bij de Qatarse vliegclub. Wellicht willen die helpen bij het modelvliegtuig dat de explorers willen bouwen. Ze schijnen daar ook aan zweefvliegen te doen, nou dat deed ik in België, Nederland en Frankrijk vroeger ook Dus wie weet?

Een ontmoeting gehad met de lokale Geo Cache enthousiast in de Mall, het oudste overdekte winkelcentrum van Doha (gebouwd in 2001). Deze is wat kleinschaliger opgezet dan de erna gebouwde winkelcentra (City Center, Landmark, Villaggio etc). We gaan dus volgende week met de explorers rond the Villaggio winkelcentrum en het Aspire sport park naar Geo Caches zoeken. Daar staat een grote winkelwagen als folly en dat is het verzamelpunt. Ik kreeg van de een van de ouders van de explorers nog de terugkoppeling dat  de betreffende vader graag zag dat zijn zoon bij de scouting zat. Hij had er in zijn kindstijd ook bij willen zijn, er was thuis echter geen geld voor geweest…..

Tijdens het praten erachter gekomen dat het nieuwe vliegveld al enkele jaren af is en inderdaad wacht op de afronding van interfaceproblemen tussen systemen.  Er is inderdaad een enthousiaste groep Geo Chachers en die gaan regelmatig ook de woestijn in om er te zoeken. Het schept mogelijkheden.

Langzaam aan ook eens aan het zoeken gegaan naar een auto. Wellicht een leaseauto, In Qatar is trouwens de wegenbelasting op ELKE auto 50 euro per jaar en de verzekeringspremie 7% van da dagwaarde van een auto. T/m 3 jaar wordt helemaal gerepareerd bij een aanrijding en boven 3 jaar moet je wel de reservedelen zelf betalen. Dit is trouwens ook de leeftijd dat het wat moeilijker begint te worden je vervangingsdelen te krijgen hier….

Woensdagavond met Orianne naar Egbert Alberts om meer te horen over vakanties in Oman. Dat zou over dat zomerkamp van die explorers kunnen gaan. 

Dan wat over een dier. Het nationale dier van Qatar is de Oryx (en niet de kameel). De wikipedia zegt er het volgende over:

De oryxen of spiesbokken (Oryx) zijn een geslacht van woestijnbewonende antilopen uit Afrika en Arabië. Ze behoren tot de onderfamilie der paardantilopen (Hippotraginae).

Oryxen zijn te herkennen aan de lange, dunne rechte hoorns, de vrij korte manen, de bult op de schouder en grote hoeven. De dunne vacht is wit van kleur met zwarte, grijze en/of bruine markeringen. Beide geslachten dragen hoorns. Ze hebben een schouderhoogte van 81 tot 120 centimeter en een lichaamsgewicht van 65 tot 200 kilogram. De hoorns worden 38 tot 127 centimeter lang.

Er zijn drie tot vier soorten. Twee soorten, de algazel uit Noord-Afrika en de Arabische oryx, zijn ernstig bedreigd en in het wild zo goed als uitgestorven. De derde soort, de gemsbok, is daarentegen zeer algemeen en komt voor in een groot gedeelte van zuidelijk en oostelijk Afrika. De Oost-Afrikaanse ondersoorten worden soms tot een aparte soort gerekend, Oryx beisa.

De Arabische oryx of witte oryx (Oryx leucoryx) is een bedreigde antilopesoort, behorende tot de oryxen. De Arabische oryx kwam vroeger op het gehele Arabische schiereiland voor, maar in 1972 was de soort in het wild uitgestorven. Door herintroductie komt de soort tegenwoordig weer op enkele plaatsen in het wild voor.

De Arabische oryx leeft voornamelijk in de stenige halfwoestijnen en zandwoestijnen van Saoedi-Arabië en Oman. In dit gebied komen zeer extreme temperatuursverschillen voor, kan soms wel jaren geen druppel regen vallen en waaien geregeld zware zandstormen. Voedsel, vocht, en schaduw zijn hier zeldzaam. Om geschikte leefgebieden te vinden, kunnen de Arabische oryxen vaak zo'n 25 tot 30 kilometer per nacht afleggen.

De Arabische oryx heeft een bijna geheel witte vacht. De poten zijn chocoladebruin van kleur, en de staartpunt is zwart. Ook het gezicht heeft een donkere tekening, met zwarte vlekken op de snuit, de wangen en tussen de hoorns. De lange, dunne, rechte hoorns worden 38 tot 68 centimeter lang. De Arabische oryx is de kleinste oryxsoort, hij weegt slechts een twee derde van het gewicht van de gemsbok. Hij heeft een schofthoogte van 81 tot 102 centimeter en een gewicht van 65 tot 75 kilogram.^[2]

Vroeger kwam de soort in over het gehele Arabische schiereiland en in de Sinaï voor, noordwaarts tot Koeweit, Irak en Syrië. De soort was echter populair onder stropers en trofeejagers. Toen die vanaf 1945 jeeps en automatische geweren gingen gebruiken, ging de populatie Arabische oryxen snel achteruit. In 1972 stierf de laatste wilde Arabische oryx. Om uitsterven te voorkomen werd in 1962 door de Fauna and Flora Preservation Society en het Wereld Natuur Fonds "Operatie Oryx" opgestart. Drie wilde oryxen, twee mannetjes en een vrouwtje, werden gevangen en overgevlogen naar de dierentuin van Phoenix, Arizona. Samen met enkele vrouwtjes uit andere dierentuinen werd een kudde samengesteld. Deze plantte zich succesvol voort. Nakomelingen van deze kudde werden verspreid over dierentuinen in de hele wereld, en samen vormden ze een wereldwijd fokprogramma. In 1982 werd in Oman een kudde van tien dierentuindieren, nakomelingen van de originele kudde, uitgezet, en in 1984 volgde een tweede groep. Deze kuddes waren in 1996 uitgegroeid tot een populatie van wel vierhonderd dieren. Na Oman werden er ook kuddes uitgezet in Saoedi-Arabië en Israël, en er zijn plannen om het dier uit te zetten in Jordanië, Koeweit en Syrië.

In 1996 bleek echter dat er weer dieren werden gevangen door Stropers, die ze verkochten aan privé-collecties. Voornamelijk vrouwtjes en kalveren werden weggevangen, waardoor het aantal vrouwtjes in Oman tegenwoordig zeer laag is. De populatie zakte van meer dan vierhonderd dieren in 1996 naar iets meer dan honderd dieren in 2003. Over dezelfde periode steeg echter het aantal oryxen in Saoedi-Arabië van 400 dieren naar 700 dieren.

In 2011 maakte de IUCN bekend dat het beter gaat met de oryx en paste zij de status van het dier aan naar 'kwetsbaar'. 

Arabische oryx zijn opnieuw naar Oman, Saoedi-Arabië, Israël, de Verenigde Arabische Emiraten en Jordanië. Een kleine populatie werd ingevoerd op Hawar Island, Bahrein en grote semimanaged bevolkingsgroepen leven op verschillende plaatsen in Qatar en de Verenigde Arabische Emiraten. De totale bevolking opnieuw wordt nu geschat op zo'n 1.000. Dit brengt de Arabische oryx goed over de drempel van 250 volwassen individuen die nodig zijn om zich te kwalificeren voor bedreigde diersoort.

De Arabische oryx is het nationale dier van Jordanië , Qatar en de Verenigde Arabische Emiraten .

De oryx was het symbool van de Aziatische Spelen in Qatar in 2006 (Orrie) en komt ook voor in het logo van Qatar Airways. Er is ook een Oryx roundabout in Doha. Ik kwam de hoorns ook tegen op een Dodge Powerwagon in het sheikh Faisal museum.

Ik heb hem overigens nog niet gezien in het wild…