Explorerkamp Al Khor 20-22 februari 2014.

De laatste tijd heb ik het erg druk gehad. Vandaar ietwat verlaat het eerste bericht over enkele zaken die ik de laatste tijd gedaan heb.

Allereerst was er het explorer scoutkamp in Al Khor van 20-22 februari 2014. Het was een kamp met een wat andere aanloop dan ik normaal gewend ben. Allereerst moesten we (ik en Orianne) verschillende brieven en gesprekken wijden aan de Qatarse scouts zodat we op hun kampterrein zouden mogen kamperen. Er zit niet alleen de nodige Arabische omhaal aan, doch het probleem waar ze mee zaten was ook dat jongens en meisjes op het kampterrein zouden kamperen. Nou, we moesten beloven dat de meisjes 's avonds naar huis zouden gaan. Bij aankomst aan de poort blijken de beheerders vervolgens niet op de hoogte te zijn van onze komst, maar ze lieten ons wel binnen. Kamperen was trouwens voor niks. Het tweede punt was dat de regiofunctionarissen, waaronder de explorerspeltak valt, niet helemaal op hun hoede waren dat we op kamp wilden. Er bleken volgens Engels systeem nog diverse risico assessments en andere zaken ingevuld en goedgekeurd te moeten worden. Omdat ik en Orianne daar niet op bedacht waren waren we daar op de dag van het kamp nog mee bezig. Als gevolg daarvan vond ik de voorbereiding van mijn eigen tocht wat minder, ik had wat meer aandacht aan het lopen langs de Geo Caches in de woestijn willen geven. Nu eindigden we zo maar .... ergens... Bij de risico assessment kwam je niet bij het risico van het lopen door de woestijn.... dat is uiteindelijk het belangrijkste risico (geen water, mensen ver weg, schaduwplek in voorkomende gevallen etc....). Last but not least werden we (gelukkig) in de aanloop van het kamp overspoeld met nieuwe jongeren die lid wilden worden én ook mee op kamp wilden. Volgens de Engelse verzekering (of die in Qatar helemaal geldig is, weet ik niet, ander land!) zijn alleen geïnstalleerden verzekerd op een kamp. Nou we hebben aan het begin van het kamp snel 2 leden vooral om verzekeringsredenen moeten installeren en 3 andere nieuwe mochten alleen een dagbezoek om dezelfde reden brengen. Verder was er een "bestaand meisje" en een "nieuw meisje" en moest er één jongen vrijdagavond weg, dus het was toch een komen en gaan kun je wel zeggen.

Goed we vertrokken dus 's avonds op de 20e februari 2014 bij de Qatar Sports Club. Al Khor is 35 km weg, dus na een half uurtje ben je er wel. Vervolgens de bovengenoemde discussie aan de poort gehad. Gelukkig hebben we ook een Arabisch sprekende moeder, want de beheerders spreken niet echt een woordje over de grens. Alhoewel we ook twee leden uit de regio hebben, kan er slechts eentje redelijk vloeiend Arabisch spreken. Engels wordt ook hier belangrijker...Tenten opzetten duurde wat langer met veel recente leden en anderen die daar weinig ervaring mee hebben kunnen opdoen. Bovendien voor de rest ook onbekende tenten. Snel de 2 nieuwe leden geïnstalleerd (herkomst De Filipijnen en Syrië) en daarna van het kampvuur genoten met vertier geregisseerd door Orianne. 

De vrijdag hebben we gewijd aan een hike door de woestijn. Ik had de Geo Caches op een GPS staan, doch er werd ook in 3 groepen op kompas door de woestijn gelopen. Er deed ook iemand van de lokale Geo Cache community mee, een ex militair die ook ervaring had met lopen door de woestijn. Je kunt elkaar tot op afstanden van ca. 3 km signalen geven, je ziet elkaar gewoon lopen. Het begrip deviatie op een kompas krijgt een andere dimensie bij dit soort hikes. Er zijn geen oriëntatiepunten! Er groeit toch nog wel lichte vegetatie in de woestijn. Sommige gedeelten kunnen drassig zijn en lijken erg op cement. Dat geldt ook voor de wat zout uitgeslagen stukken. Zo vlak bij de kust zit ook nog wel water onder sommige gedeelten van de droge oppervlakte. Het hoort zich aan als het lopen over het vel van een trommel van een drumstel. De Caches bij het vliegveld van Al Khor bleken wat ver weg te liggen, wellicht hadden we per auto ons al een gedeelte op weg moeten zetten. We vonden er uiteindelijk toch nog wel enkele. Sommige waren niet goed verstopt (slecht vindbaar). Een voordurend aandachtspunt was ook het verbranden van de huid van de jongeren, vooral die met de lichte huidskleur, het was zo'n graad of 30 Celcius, de zon was fel. Water raakte op een gegeven moment ver op en we konden schaduw zoeken in het huisje bij een hondenrenbaan dat verlaten was (ja, zoiets bestaat hier echt). Hier ook de boterhammen opgegeten. Langs de startbaan op en bij de Qatar Flying School water gevraagd. We hadden inmiddels 12 km door de woestijn gelopen en die kms tellen zwaarder als dezelfde hoeveelheid door een West- Europees bos. Iemand gaf Orianne en onze andere begeleider een lift tot vlak bij ons kamp. Zodoende werden we uiteindelijk door twee grote GMC SUVs opgepikt (eentje was de tijdelijke explorermobiel). GMC Sierra en GMC Acadia voor de insiders. 

In de middag deed Orianne een workshop die het sjorren van onze avondeettafel omvatte. Zelf moest ik de andere groep nog een tocht laten bedenken die de andere groep moest navigeren door het kamp. Dat werd later op de avond ook gedaan, met veel hilariteit als gevolg, er waren ook diverse dingen verstopt die ook gevonden moesten worden! We eindigden weer met een gezellig kampvuur.

De laatste dag gingen we naar het "Friends of the Environmental Center" in Al Khor. Er wordt daar veel aan milieuvoorlichting gedaan, met name voor Qatarse kinderen die met verschillende schoolbussen waren aangerukt. Het ging onder meer over de flora en fauna in het Mangrove gebied (het natte overgangsgebied tussen woestijn en de Arabische Golf). Een professor van Qatar University doet daar ook veel vrijwilligerswerk en in een toespraak moesten we in een grote ruimte naar voren komen en kregen de aanwezige Qatarse kinderen alle goede zaken van de scoutingbeweging verteld. Niet iedereen in Qatar is bekend met de scouting. De professor had ook bij de scouting gezeten in zijn jeugd. We kregen ook ook een vogelhuisje kado. Er waren modellen "Europa" met puntdak en modellen "Qatar", dat is een kasteeltje. We kregen natuurlijk een exemplaar van de laatste. Na een haastige terugtocht naar het kampterrein was er de ontmoeting met ophalende ouders en de terugtocht naar Doha.