De bijkomende zaken van het leven van een expat.

Het was dan iets te slecht weer om naar dat vliegveld te gaan. Dat halen we vast nog wel een keer in.

Deze keer nog wat zaken die erbij komen kijken als je naar Qatar verhuist.

Ik werk in Qatar met een regeling voor het buitenland van de werkgever. Er is een bepaalde extra vergoeding gekoppeld aan werken in het buitenland. Qatar heft geen inkomstenbelasting, doch daar houdt de werkgever rekening mee, het is niet zo dat ik nu nog eens extra rijk wordt. BTW is er geloof ik ook niet. Mocht je er een bedrijf hebben is er slechts 5% vennootschapsbelasting. Kortom, er is overal wel geld voor zonder belasting te heffen van individuele personen en ook wel bedrijven.

Qatar werkt aan een meer algemene ziektekostenverzekering voor iedereen die in het land woont. Die is er nu alleen (gratis) voor de oorspronkelijke bewoners. De anderen moeten wel betalen.

Als je een living permit hebt kun je ook de algemene hospitalen gebruiken, doch zo’n permit laat een tijd op zich wachten na aanvraag. De living permit is gekoppeld aan de working permit en die hangt samen met een werkgever die je sponsort (kosten van levensonderhoud garandeert). Het verblijfskaartje garandeert toegang tot zo van alles en nog wat. Bij een medisch probleem, voordat  een permit verleend is, moet je echt naar een privé kliniek.

In ieder geval is de situatie op dit moment, en dat geldt ook voor de armere expatriates, dat je zelf een ziektekostenverzekering moet afsluiten. Ik heb zo’n verzekering bij een verzekeraar in Parijs. (En zaken zoals WA en andere zaken die je kunnen overkomen zijn ook buiten Qatar verzekerd.)  Ik schiet ziektekostenrekeningen in Nederland, België en ook Qatar voor en die worden dan na indienen teruggestort op mijn Belgische bankrekening. Ik mag de rekeningen inscannen en mailen. Per post duurt het weer 6 weken eer het tot in Frankrijk komt en scannen scheelt de gang naar het hoofdpostkantoor. Bij een ziekenhuisopname, na afstemming vooraf, stort de verzekeraar rechtstreeks naar de zorgverlener. Dit geldt ook allemaal voor het Qatarse ziekenhuis (Al Ahli in Doha) waar ik kom. Het is een privé kliniek. Ja iedereen staat er met grote flappen geld te betalen! Het is er trouwens eerst betalen en dan je zorg krijgen.

Het leuke of misschien minder leuke van het ziektekostenverzekeringsgedoe is dat bijvoorbeeld een Christelijke Mutualiteit in België (de zorgverzekeraar) en het AZM ziekenhuis in Maastricht maar blijven doorvragen naar Europese E formulieren voor vergoeding van zorgkosten. Nou, Qatar heeft geen zorgverdragen met België en Nederland en ik ben er steeds opnieuw weer veel tijd mee kwijt om dat uit te leggen. Soms moet ik er zelfs heen. Sowieso werk ik niet in Europa! Het komt schijnbaar niet in hun handboeken voor.

Dan zijn er nog wat dingen die wat anders lopen dan bij werken in Nederland. De “dienstwoning” krijg ik wel grotendeels vergoed maar heb ik zelf het huurcontract van. Er is geen huurregeling, na afloop van het jaarlijkse huurcontract kan de verhuurder naar believen verhogen, al naar gelang de speculatie t.a.v. woningen. Dit hangt samen met het WK van 2022. Het is echter een grote luchtbel, verhuurders houden samen de huurprijs hoog, dat wil lang niet altijd zeggen dat er absoluut gebrek aan woonruimte is. Het is een aanbiedersmarkt. Huurprijzen zijn nu al het drievoudige van Nederland , terwijl huren in Dubai vergelijkbaar zijn met die van Nederland. Er liggen nog hele grondstukken braak waar mee gespeculeerd wordt.

Leaseauto contracten voor auto’s regel je vooral zelf en niet het bedrijf waar je voor werkt. Op het eerste gezicht lijkt het goedkoper dan in Nederland. Er wordt ook groter dan in Nederland gereden, op benzine en zeker niet hybride en vrijwel altijd met automaat. Er zijn uiteraard veel  SUVs en terreinauto’s in de aanbieding. De opmerking erbij is tweeërlei. Niet elke importeur biedt leasemogelijkheden aan, Toyota doet het bijvoorbeeld niet. Die zijn erg gericht op de eigen bevolking en die betalen cash. Het idee is dat je een lease zelf bij een bank gaat regelen, als die het al willen. En dan wordt het leasen om te kopen. Ik vermoed dat dat bij Nissan en Honda ook wel zo zal zijn. GMC/Subaru kun je wel gewoon leasen, met en zonder koopoptie, doch leasecontracten zijn daar vaak maar weer een jaar. Langer doen ze alleen als je langer klant bent! Het is ook erg vluchtig hoe lang mensen in het land zijn! Het tweede probleem is dat al die importauto’s door de douane moeten. Dat is in Qatar een omslachtige procedure. Een producent kan wel binnen een maand leveren, doch een auto kan wel 2 à 3 maanden bij de douane doorbrengen. Het ene merk kan wat lastiger daar passeren dan het andere. Bij onderdelen en reservedelen zoals plaatwerk kan hetzelfde gebeuren! Schadeauto’s willen daardoor wel eens langere tijd blijven stilstaan en bij een bepaalde ouderdom kun je dan wel eens van je auto af willen! Zeker al je zelf opdraait voor de onderdelen bij schade na 3 jaar ouderdom. Schade heb je hier wel regelmatig.

Dat met dat importeren komen we ook tegen bij de scouting. Er bestaat ook nog zoiets als invoerrechten naast wachttijden. We laten de scoutinguniformen en dassen binnenkrt maar lokaal maken. Dat is veel eenvoudiger dan importeren vanuit Engeland. De andere speltakken doen het ook. De welpen en scoutuniformen zijn door een Indiase kleermaker gemaakt. Die lijken wel erg op de Engelse waarvan er eentje als model is geleverd. Een kwestie van goed lijkende stof zoeken…. Overigens ook persoonlijke pakjes van mensen kunnen opengemaakt worden voor aflevering bij de douane.

Voor de innerlijke mens tijdens het werken is er op veel plekken de “coffeeboy”, dat is meestal een Indiër, soms ook Nepalees, die koffie zet en vaak ook wel rond brengt op een dienblad. In het Qatar Rail gebouw is er een “gewone coffeeboy” voor de gewone verdiepingen en bij het management heeft hij een donker kostuum aan en neemt de bestellingen op,  op een bloknote. Je krijgt in het laatste geval dan nette kopjes in plaats van mokken. Ik heb ook wel eens meegemaakt dat de coffeeboy speciaal koffie voor mij ging zetten, de melk in een kopje ging warmen in de magnetron, om de melk daarna pas bij de koffie te schenken. De speciale koffies zoals de cappucino’s of latte machiatto’s maken ze meestal weer niet.  Is allemaal een ander idee dan een koffieautomaat.

Een bedrijfskantine, als die er is, dat is niet altijd het geval, kan een grote ruimte zijn met een vorstelijk warm buffet met  rundsvliees en vis, rijst en pasta. En dan taart en meloenen na of zo. En daar betaal je heel weinig voor. De kok met koksmuts heb ik ook wel eens zien rondlopen. Het doet niet veel onder voor een buffet van een bedrijfsuitje  in Nederland.

Qatar heeft een “inshallah” mentaliteit. Dat houdt mede ook in dat aangenomen wordt dat minder leuke gebeurtenissen de wil van god zouden zijn. Het is dus op de islam gebaseerd. Het vergt enige overredingskracht van Westerlingen om uit te leggen dat je bepaalde minder leuke gebeurtenissen kunt voorkomen. Te denken valt zeker aan allerlei straatongelukken zoals kinderen die in openstaande mangaten vallen, ongelukken bij het uitgraven van bouwkuilen, roekeloos verkeersgedrag dat tot ongelukken leidt, e.d. We kennen zoiets op die manier niet in de Westerse wereld. Je kunt dit ook betrekken op de openbare ruimte voor voetgangers die bijvoorbeeld best veel veiliger te maken zou zijn.

Je komt het ook tegen bij het werk dat ik doe, het risicomanagement bij grote projecten. Ook hier speelt dat je ongewenste gebeurtenissen wellicht kunt voorkomen, al dan niet gedeeltelijk kunt compenseren met maatregelen of er in ieder geval op kunt inspelen. Het hoeven lang niet altijd veiligheidsrisico’s te zijn.  Die risico’s kunnen ook te maken hebben met tijds- en budgetoverschrijdingen. De Qatari’s maken nu zo’n 10 jaar kennis met risicomanagement in projecten. Toch is dan de tendens dat ze zoiets liever “wegcontracteren” bij leveranciers dan dat ze er zelf iets mee willen! En sommige van die risico’s liggen in de Westerse beleving toch echt wel bij de opdrachtgever! 

Bijgaand nog enkele foto's van gevangen vis en verkoop daarvan bij de vissershaven in Doha. Die foto's hadden jullie nog tegoed, ik heb ze pas gekregen.